17 Kasım 1875
(18 Şevval 1292) tarihli Mehakim-i Nizamiye Dava Vekilleri Nizamnamesi ile bir
meslek haline getirilmiş bulunan dava vekilliği daha sonraları Mahamat, dava
vekilleri de Mahami adını almıştır.
Şer’i mahkeme sicilleri incelendiğinde Dava Vekilleri Nizamnamesine göre herhangi bir ruhsat aranmaksızın vekâlet yetkisini kullanabilen Müslüman, Ermeni ve Rum dava vekillerine rastlanmaktadır.
18 Ocak 1921 (1337) tarihli Dava Vekâleti İstihsaline Dair Nizamname davalarda vekâleti ruhsata bağlamış, ruhsat için kayıt ve şart konulmuş ve ruhsatnamesiz dava vekâleti menedilmiştir.
27 Nisan 1924 tarihinde yürürlüğe giren 460 sayılı Mahamat Kanunu ile Baro ünvanı altında teşekküller meydana getirilmiş, mahamilik yapabilmek için bulunulan yerin baro levhasına kayıt mecburiyeti getirilmiştir. Bu dönemde Urfa’da avukatlık yapma yetkisine sahip bulunanlardan- çoğu dava vekili- tespit edebildiklerimiz Sırrı Efendi, Hasan Efendi, Aziz Efendi, Galip Efendi, Emin Efendi, Akif Efendi, Muhlis Efendi ve Haki Bey’lerdir.
1938 yılında çıkartılan 3499 sayılı yasayla avukatlık bir kamu hizmeti olarak nitelendirilmiş ve yeniden düzenlenmiştir. Bu tarih itibarıyla düzenlenen Adalet Bakanlığı kayıtlarında Avukat Sırrı (Savaşan) Urfa Barosu’nun 1 nolu üyesi olarak kayıtlı görünmektedir. Urfa Adliyesi mahkeme kayıtlarına göre 3499 sayılı yasanın çıktığı 1938 yılında Urfa Adliyesi’nde -hukuk fakültesi mezunu olanlar dahil- avukatlık mesleğini icra edenler, Av.Nurettin Nabi (Akçar), Av. Şükrü Nasih (Akçar), Av. Yusuf Ziya (Nural), Av. Raif (Akgöl), Av. Tahir (Kanpâk), Av. Sırrı (Savaşan), Dava vekili Emin (Aksel), Dava vekili Halil Haki (Ulubaş), idi.
Daha önce Gaziantep Barosu’na bağlı olarak görev yapan Urfa’daki avukatlar 1952 yılında üye sayısının on beşi geçmesi nedeniyle kurulan Urfa Barosu’na kaydoldular. 27.12.1952 tarihinde yapılan genel kurulda Başkanlığa Zeki Çelen, yönetim kurulu üyeliklerine Tahir Kanpâk, Fuat Aksoy, Reşat Alpan ve Hâki Hatipoğlu seçildiler.